Donovan
Ik weet niet of Memphis Minnie ooit de bewerking heeft gehoord die Donovan van 'Can I do it For You' maakte, of misschien de cover van dat nummer door The Animals. Het zou ongetwijfeld een leuk citaat hebben opgeleverd.
Donovan werd veelal gezien als het wat softere en bravere broertje van Bob Dylan. Zijn liedjes waren vooral lief. Je kunt hem (althans zijn muziek) goed samenvatten met de woorden Folksinger en Hippie. Hij is vooral nog bekend door nummers als 'Universal Soldier', 'Mellow Yellow', 'Hurdy Gurdy Man' en 'Atlantis'. Het eerste dat opvalt aan het nummer is natuurlijk de nieuwe titel: 'Hey Gyp'.
Ik heb die titel vroeger nooit begrepen. Door het onvolprezen internet ben ik er nu achter dat het lied zich richt tot Gyp Mills (ook: Gypsy Dave of David John Mills, 1946) een goede vriend en 'companion' van Donovan met wie hij een flink deel van de roerige jaren zestig doorbracht. Samen zijn ze nog (tegelijkertijd met The Beatles) bij de Maharishi Mahesh Yogi langsgeweest. Tegenwoordig is hij beeldhouwer (hierboven 'Gypsy Lovers') en eigenaar van een soort beeldhouwschool in Thailand. In een paar interviews met hem die ik vond vertelt hij vooral veel niet over zijn avonturen met Donovan, omdat die in zijn eigen autobiografie uit de doeken zullen worden gedaan. Of die autobiografie er intussen is, weet ik niet. Het lied is in ieder geval geschreven in de tijd dat Donovan van zijn druggebruik af probeerde te komen. En met dat gebruik zal die Gyp ongetwijfeld iets te maken hebben gehad.
Lyrics 2
In Donovans lyrics van 'Hey Gyp' is er ook sprake van een voorstel tot ruilhandel. Maar waar Memphis Minnie schoenen, kleren, een stuk land, een huis en zelfs een diamanten ring afwijst, gaat het bij Donovan om auto's en andere hulpmiddelen een 'tochtje' te maken. In ruil daarvoor wordt om 'some of your love' gevraagd en niet -in ieder geval niet zo duidelijk als bij Minnie- om seksuele diensten. Hij noemt een Chevrolet, een Ford Mustang en een Cadillac. Zijn laatste poging is het aanbieden van een suikerklontje. Maar nee, ze wil helemaal geen trip maken met hem, niet met de auto en niet anderszins. Ook hier loopt het allemaal op niets uit.
The Animals
Ik heb al vaker een nummer dat ik via Eric Burdon leerde kennen, gebruikt als basis voor een blog als dit. See See Rider, Tobacco Road, Mother Earth, St. James' Infirmary, Uppers and Downers en de kans dat ik dat nog wel eens doe, is vrij groot. Over Burdons versie vertel ik dan over het 
algemeen vrij weinig. Ook hier laat ik het bij een korte notitie over de tekst (hieronder). Dat is misschien wat vreemd als het gaat over een muzikant die mijn muzikale smaak toch voor een groot deel mee heeft gevormd. Jarenlang stond het nummer 'Mother Earth' (Burdon & War) bijvoorbeeld op nummer 1 van mijn begrafenislijstje. Tegenwoordig heb ik geen begrafenislijstje meer. Dat laat ik aan de nabestaanden over. 'Hey Gyp' heeft nooit op dat lijstje gestaan. Tekst noch muziek lenen zich ervoor. Het is een vrij simpel, lekker in het gehoor liggend dingetje en Burdons versie is (natuurlijk) nog altijd de beste. Maar het heeft denk ik vrij weinig te maken met de leeftijd van mij bronmuziek. Ik kan ook nauwelijks iets opschrijven over de muziek waar ik later en tegenwoordig de voorkeur aan gegeven heb of nog geef. Everything but the Girl, Björk, Dayna Kurtz, Nicholas Lens. Veel verder dan: 'o, wat mooi' kom ik meestal niet. Maar ik ben dan ook geen muziekcriticus, ik ben een consument. Ik schrijf een blog als dit dan ook niet om anderen aan te zetten naar de bijbehorende muziek te luisteren of hem zelfs goed te gaan vinden. Ik schrijf deze blogs omdat (de) geschiedenis (van dit nummer) me boeit, omdat via een blog als dit mijn geschiedenis vroeger begint. Ik word als het ware al aangekondigd (in het geval van 'Hey Gyp') in muziek uit de jaren dertig. Dat maakt (achteraf) mijn leven langer.
Lyrics 3
The Animals zijn beduidend optimistischer in hun lyrics. In ruil voor auto's, huizen en meer van dat fraais, wil het meisje ook hier niet 'some of your love' schenken aan de man. Maar als de man dan in een soort intermezzo in allerlei toonaarden zijn liefde verkondigt en haar, middels zijn drummer, zijn 'heartbeat' laat horen, smelt haar hart en wil ze zijn liefde toch maar wel. En zijn Cadillac.
Hieronder een live-versie. Eric Burdon & The Animals, live op het Festival of the Flower Children in Woburn Abbey, UK, 1967
