The Letter: Joe Cocker e.a.

Aanleiding voor dit stuk is de dood van Joe Cocker, vandaag, 22 december 2014. Ik ga het niet over Cocker hebben hier, dat zullen anderen veel beter doen. Ze zullen vertellen over zijn carriere in twee delen. Ze zullen het hebben over zijn rauwe stem, zijn bewegingen en zijn vermogen nummers zodanig te coveren dat ze vaak beter werden dan het origineel.

Dat merkte je meteen al met With a Little Help from my Friends, dat volgens mij zo'n beetje zijn eerste hit was. Niet voor niets gaven The Beatles hem toestemming ook andere nummers uit hun repertoire over te nemen. Maar daarover ga ik het dus niet hebben. Ik ga het (kort) hebben over The Letter een van de hits uit zijn Mad Dogs & Englishmen periode. Zoals de meeste generatiegenoten kende ik het nummer al in de uitvoering van de BoxTops uit 1967. Dat was geen onaardige uitvoering al doet het filmpje dat er op Youtube van te vinden is nogal afbreuk aan het geheel.

The Box Tops


De totstandkoming van het nummer had nogal wat voeten in aarde, compleet met een vader die de openingszin verzon, en producers die het ingemixte geluid van een opstijgend vliegtuig eruit wilden. Maar goed, het werd een hit, vier miljoen stuks werden er verkocht. Maar daarmee is het belangrijkste over het Box Tops-nummer dan ook gezegd. Later had de band nog een hit, Cry Like a Baby. Ik heb het beluisterd, maar ik kan niemand aanraden dat ook te doen. De Box Tops hebben (in ieder geval als naam) nog een tijd doorbestaan en het schijnt dat de originele leden tot 2010 nog gereunieerd optraden. Ik vraag me af of ze een avondvullend optreden verzorgden met die twee hits.

Joe Cocker

In 1970 kwam gelukkig Joe Cocker. En de niet minder onvolprezen Leon Russel. Toen werd er muziek gemaakt van een aardig nummer. Wat mij betreft de definitieve versie.


Anderen

Vanavond heb ik enkele andere uitvoeringen beluisterd. Het meeste haalt het bij lange na niet bij Cockers versie. Peter Tosh bijvoorbeeld maakte er een reggae-uitvoering van. Tja. Peter Tosh, die het ook als inval-Bob-Marley niet overdreven goed deed, laat twee dingen horen: reggae en The Letter, maar het wordt nooit een geheel. Melanie (Safka) schijnt ook een cover te hebben gemaakt, maar die vond ik niet op Youtube. The Shadows dan. Eigenlijk hetzelfde verhaal als Peter Tosh. Ze hebben hun eigen (cowboy)sound en proberen daar een nummer in te persen. Maar zo werkt dat niet, natuurlijk.


 

Brenda Lee

Leuk daarentegen vond ik de versie van Brenda Lee, de rockabilly, pop en country-zangeres die vooral nog bekend is om haar hit I'm Sorry. Maar die meid heeft dan ook een stem.


Meer bagger

Er zijn nog discoversies verschenen en in 2003 probeerden The A-Teens nog wat geld uit het nummer te slaan. Maar, ach laat ook maar. Het enige enigszins leuke was de parodie die Dr. Dave maakte, Vanna, Pick me a Letter. Het gaat over Vanna, de dame die in de Amerikaanse versie van Rad van Fortuin de letters omdraaide (en daar goed voor betaald kreeg). Daarmee sluit ik mijn verhaal maar af.



Tot slot

Het enige dat uit mijn betoog duidelijk wordt, is dat we Joe Cocker zullen gaan missen. Ik vond hem in zijn laatste jaren niet echt geweldig, maar het was wel Joe Cocker die (ja, samen met Leon Russel) mijn leven behoorlijk opgefleurd heeft. Hij leerde me dat muziek altijd beter kan. Dat zelfs goede muziek nog beter kon.

Daarom hieronder zijn uitvoering van Something, (erg hoog in mijn ranglijst beste Beatles-nummers) gevolgd door She Came in through the Bathroom Window.