Berlin 2: Du bist verrückt, mein Kind
Het eerste lied over Berlijn dat ik leerde kennen, behelsde een advies dat mijn vader mij, mijn broer en mijn moeder gaf als zij of ik iets 'raars' zeiden of deden. Hij was voor zover ik me dat herinner de enige die het lied, of althans de openingszin ervan, gebruikte. Ik weet niet of hij de rest van de tekst ook kende, de rest van de melodie wel, maar die is ook niet erg moeilijk te raden als je het begin kent. Het was meestal een redelijk goedmoedige raad, behalve dan in de laatste jaren van het huwelijk van mijn ouders: Du bist verrückt mein Kind, Du musst nach Berlin.
We hebben zijn raad opgevolgd. Mijn broer is in Berlijn geweest, ik een heel aantal keren en mijn moeder, denk ik, het vaakst, maar dat zou ik moeten navragen. Zij ging met haar nieuwe man regelmatig op bezoek bij diens broer, de Simpelveldse beeldend kunstenaar Egidius Knops die in Berlijn en omstreken een redelijk welvarend bestaan opbouwde. Hij schijnt o.a. te hebben meegewerkt aan een van de voor mij bekendste sculpturen die in Berlijn in de publieke ruimte te bekijken zijn. Berlin van Brigitte und Martin Matschinsky-Denninghoff (1987). De invloed van dat kunstenaarsechtpaar is in sommige van zijn monumentale werken goed herkenbaar.
Franz von Suppé
Of mijn vader de tekst in zijn geheel kende, weet ik dus niet.
