De Fleischers hadden ook wel dieren in hun films, maar dat waren vooralstadsdieren. En de besten daarvan transmogrifieerden al snel naar mensen. Disney was en is braaf en onschuldig, Fleischer was anarchistisch en sexy. Minnie Mouse droeg een onderbroek met kanten ruches. Betty Boop een kousenband. En natuurlijk waren de Fleischers veel moediger in hun muziekkeuze. Veelal ging het om zwarte muzikanten (Cab Calloway, Louis Armstrong) wat in die tijd gedurfd was. Disney koos eerder voor blanke Folk of klassieke muziek. Daardoor leek Disney meer aan te sluiten op de markt, die hij dan ook stormenderhand veroverd heeft. dat geldt ook voor de Europese markt, al speelde dat natuurlijk enkele jaren later.
Toch vind ik Fleischers producten veel Europeser dan die van Disney. Meer diepgang, donkerder en gewaagd. De zaken gingen niet slecht, zeker toen ook Popeye-filmpjes gemaakt werden, maar Paramount wilde meer en drong aan op een meer Disney-achtige aanpak. Er werd een Silly-Symphonies achtige serie besteld en gemaakt: Color Classics. Ook werd, in navolging van Disneys Snow White and the Seven Dwarfs een avondvullende tekenfilm gemaakt: Gulliver's Travels. 
Hays Code
En dan was er nog de Hays-code, waardoor, kan ik me voorstellen de lol er ook nogal vanaf ging. De Hays-code was een afspraak die op aandringen van religieuze groeperingen in de VS door de diverse filmstudio's ondertekend werd. Toen is die rare spagaat ontstaan waardoor in films de ene moord na de andere gepleegd kon worden (zolang er geen vreemde mensen op vreemde gedachten gebracht werden), maar die zo goed als alles wat met seks te maken had in de ban deed. Ter illustratie hieronder een aantal van de afspraken.
Bij de 'Dont's' stond onder andere:
- Any licentious or suggestive nudity-in fact or in silhouette; and any lecherous or licentious notice thereof by other characters in the picture;
- Any inference of sex perversion;
- White slavery (waarmee meestal gedwongen prostitutie bedoeld werd)
- Miscegenation (seksuele relaties tussen zwart en blank);
-. Sex hygiene and venereal diseases;
Onder het kopje Be Carefull stond onder andere:
- Theft, robbery, safe-cracking, and dynamiting of trains, mines, buildings, etc. (having in mind the effect which a too-detailed description of these may have upon the moron);
- Man and woman in bed together;
- Excessive or lustful kissing, particularly when one character or the other is a "heavy". (een crimineel)
De filmpjes van de Fleischer Studios werden braaf. Betty Boop werd een lieftallig en zorgzaam vrouwtje. Haar kleding werd beduidend decenter en ze mocht (verdorie) geen kousenband meer dragen. Jammer, ze was zo leuk toen ze nog jong was.
Betty Boop voor en na de Hays-code
Fleischer's Celebs
Ko-Ko the Clown
Ko-Ko the Clown is geboren uit de rotoscope. Om zijn uitvinding te testen stak Max Fleischer zijn broer Dave in een clownskostuum en filmde hem. Uit de rotoscope-bewerking ontstond de clown die van 1919 tot 1934 een grote rol speelde in de tekenfilm. Op een gegeven moment werd hem de hond Fitz als kompaan toegewezen. Fitz veranderde in Bimbo en werd de vriend van Betty Boop. Ook toen Betty Boop de grootste ster van het drietal werd, verscheen Ko-Ko nog regelmatig in haar films.
Bimbo the Dog
Bimbo verscheen net als Koko al in de Out of the Inkwell series van de Studio, al heette hij in den beginne (tot 1930) nog Fitz. In de Talkatoon series werd hij eerst de hoofdrolspeler, maar werd daar al snel weer overvleugeld door de grootste ster uit het Fleischer-nest: Betty Boop. In Dizzy Dishes trad zij voor het eerst op, en meteen was Bimbo tot over beide oren verliefd. Bimbo en Betty bleven min of meer een stel. Ook toen Betty haar hondse flaporen inwisselde voor grote ronde oorringen en allerlei menselijke mannen het hoofd op hol joeg. Hij verdween van het scherm (in 1933) tengevolge van Hays-Code. Dit vertruttingsoffensief zorgde er onder meer voor dat Betty Boop haar kousenband niet meer kon dragen. En een mens die een relatie had met een hond dat was natuurlijk al te kinky. Exit Bimbo.
Betty Boop
Over Betty Boop heb ik op andere plaatsen al het een en ander geschreven. Ik heb haar in de zestiger of zeventiger jaren leren kennen. Naarmate zij langer zichzelf bleef en ik steeds ouder werd, ging ik haar meer en meer waarderen. Ik heb een zwak voor haar dat alleen vergelijkbaar is met mijn zwak voor Adèle Blanc-Sec van Tardi.
Popeye & Olive Oyl
Popeye is maar een tijdelijke gast geweest van Fleischer. Hij en zeker zijn vriendin Olive Oyl verdienen een eigen blog. Olive Oyl had een tijdlang dezelfde stem als Betty Boop. Zowel Olive als Betty waren trouwens gemodelleerd naar, en een persiflage op zogenaamde Flapper Girls. Popeye zorgde tijdens de Tweede Wereldoorlog voor een groei van 30% in de spinazieconsumptie. Daar heb je pas superkrachten voor nodig! Later bleek trouwens dat die hele spinaziepropaganda gebaseerd was op een fout geplaatste komma in een onderzoek naar het ijzergehalte van spinazie.
Superman
Ook Superman was een passant bij Fleischer. Een vrij late passant. In 1941 en 1942 maakten de Fleischers een aantal tekenfilms over deze superheld, maar ze leerden hem wel iets heel belangrijks: vliegen. Tot dan toe namelijk, in de stripverhalen, kon Superman dat niet Tot dan toe was hij: 'Able to leap tall buildings in a single bound'. Hij kon van de ene plaats naar de andere springen, maar dat vonden ze in tekenfilmvorm toch een beetje al te knullig. Beroemder werd hij natuurlijk door het zinnetje:
Is it a Bird? Is it a Plane? NO, it’s Superman!
Negen afleveringen werden gemaakt voordat de Fleischers door hun moederbedrijf Paramount uit de zaak gebonjourd werden. Paramount hernoemde het bedrijf naar: Famous Studios en Supermans taak veranderde van het verslaan van reusachtige dinosaurussen, robots en meteoren naar het bestrijden van de echte vijand van die jaren: de Japanners en de nazis. In een van deze filmpjes speelt zelfs Adolf Hitler nog een klein rolletje. (Helemaal aan het eind.)
