See See Rider


Eigenlijk had ik gehoopt de afgelopen dagen te kunnen gebruiken voor het schrijven van een (laatste?) hoofdstukje over Karel Innemee & Nellie Waldfeucht. Maar dat kwam er maar niet van. Ook de uitwerking van allerlei werkgerelateerde plannen bleef liggen. Helemaal niet erg, het is tenslotte vakantie. Maar ik wilde wel iets schrijven. Ik greep daarom naar een inmiddels beproefde methode: ik liet wat titels van (oude en favoriete) muziekjes door mijn hoofd gaan in de hoop daar inspiratie te vinden.

Zo kwam ik al vrij snel bij See See Rider (ook bekend als C.C. Rider en See See Rider Blues), een nummer dat ik leerde kennen in de versie van Eric Burdon & The Animals (1966). In Nederland is het volgens mij nooit een hit geweest. Het was het achterkantje van het nummer 'Help me, Girl', dat ook geen grote hit zal zijn geweest. Burdon en the Animals hebben eigenlijk maar een echte nr. 1-hit gehad in Nederland en dat was 'House of the Rising Sun'. Al zijn 'Don't let me be misunderstood' en 'We gotta get out of this Place' natuurlijk ook erg bekend geworden. 'Bring it on home to me' staat ook nog in de Top2000.

En dat was dan weer het eerste singletje dat ik ooit kocht. Maar goed 'See See Rider' stond in ieder geval op de LP The Best of Eric Burdon & the Animals Vol. II (1967). En die staat nog steeds in mijn lp-kast. En daarmee begon ik vandaag mijn zwerftocht over internet. Waarbij de nodige versies van het nummer de revue passeren, maar waarbij ook nog Jimi Hendrix en een Oscar-uitreiking langskomt.

Songster

De eerste opname van 'See See Rider' wordt gezongen door Ma Rainey, de legendarische blueszangeres uit de twintiger en dertiger jaren. Maar het nummer is al ouder. Misschien komt de titel wel van See See Rider een zogenaamde songster die die andere legende, Big Bill Broonzy de blues leerde spelen. Die See See Rider was:"a former slave, who played a one-string fiddle.... one of the first singers of what would later be called the blues…" (Broonzy). Songsters waren rondtrekkende muzikanten (meestal zwart en meestal in het zuiden van de VS) die zich vaak aansloten bij een zogenaamde 'Medicine Show': een of andere kwakzalver trok door het land om zijn smeersels en drankjes aan de man te brengen en zorgde voor wat entertainment om de mensen te lokken. De songsters speelden meestal bestaande, gecomponeerde ballades over boeven of helden of anderszins opvallende figuren. Een van de bekendste onderwerpen in dit genre was wel 'Stagger Lee'. Onder andere Ma Rainey nam een lied over deze figuur op die in het gevang belandde omdat hij bij een ruzie om zijn Stetson-hoed zijn vriend neerschoot.

Maar de titel van de song wordt meestal anders uitgelegd. See See Rider klinkt een beetje als Easy Rider en dat was een uitdrukking die in vroeger tijden gebruikt werd om iemand (man of vrouw) aan te duiden die nogal gemakkelijk was in zijn omgang met de (meestal) andere sekse. Een onbetrouwbaar sujet, dus. En laten we eerlijk zijn, daar worden vaak de mooiste liedjes over gemaakt. (Ook de slechtste trouwens.)

Ma Rainey

Ma Rainey (geboren als Gertrude Pridgett, 1886-1939, in 1904 getrouwd met Will Rainey) was een van de eerste professionele blues-zangeressen en zeker een van de eersten die ook nog opgenomen werd. (De allereerste was Mamie Smith in 1920.) Niet voor niets wordt Ma wel The Mother of the Blues genoemd. Er bestaat een soort legende over haar dat ze Bessie Smith gekidnapt zou hebben en haar de blues leerde. In 1923 tekende ze een contract met Paramount en maakte in vijf jaar tijd meer dan honderd opnames, waarvan een aantal met Louis Armstrong (o.a. 'See See Rider'). In diezelfde tijd toerde ze ook door de USA en zag ze kans om gearresteerd te worden vanwege een 'orgie in haar huis met enkele van haar achtergrondzangeressen'. Kortom een welbesteed leven waaruit ze zich in 1935 terugtrok naar haar geboorteplaats. Daar stierf ze een paar jaar later.

Hieronder een loflied van Memphis Minnie op Ma Rainey

Wee Bea Booze

See See Rider werd later door heel veel mensen opgenomen. Wikipedia noemt onder anderen Big Bill Broonzy, Mississippi John Hurt, Lead Belly en Lightnin' Hopkins en meer van die prachtige namen. Maar de definitieve versie werd toch opgenomen door zangeres en gitariste Wee Bea Booze (1920-1975), vinden veel blueskenners. Ze scoorde in 1942 een nummer een hit met haar versie, en had ook verder wel een korte maar aardige carriere. Vreemd alleen is dat er van haar op het internet maar twee foto's te vinden lijken te zijn. En die zijn duidelijk uit dezelfde sessie. Daar keek ik een beetje van op en ik bestudeerde daarom de enkele afwijkende foto die op de eerste resultatenpagina van Google-afbeeldingen te vinden was iets beter. Misschien was die andere mevrouw wel Wee Bea op latere leeftijd? Nee dus.

Hattie McDaniel

Het was een heel andere mevrouw. Het was Hattie McDaniel, de eerste zwarte Oscar winnaar. Daar wilde ik ook wel wat meer van weten. Ze won haar Oscar voor de beste vrouwelijke bijrol in Gone With The Wind(1939). Ze speelde de rol van Mammy, de (laten we zeggen) huishoudelijke hulp bij Scarlett O'Hara. Het moet in die tijd toch echt iets heel bijzonders zijn geweest dat ze die onderscheiding kreeg. Zeker als je kijkt naar verdere zwarte winnaars in de volgende jaren. (1963: Sidney Poitier in Lillies of the Field, beste mannelijke hoofdrol, 2001: Halle Berry in Monster's Ball, beste vrouwelijke hoofdrol, 1982 Louis Gosset jr. in An Officer and a Gentleman, beste mannelijke bijrol. Ook op de andere gebieden (regie, muziek etc.) zijn er weinig zwarte mensen te vinden die een Oscar gewonnen hebben. Maar goed, deze Hattie McDaniel was behalve actrice ook nog singer/songwriter, radio- en tv-ster (ze was de eerste zwarte vrouw die überhaupt op de radio zong) en toneelspeelster. Ze speelde in meer dan driehonderd films, al werd ze in nog geen honderd daarvan in de credits genoemd. Maar ze zal in veel van die films ook wel de huishoudster gespeeld hebben. Wat kon je als zwarte vrouw in die tijd anders? Ze heeft twee sterren op de Hollywood Walk of Fame. En, sinds 2006, een eigen postzegel! In een van de opmerkingen onder een Youtube-filmpje waarin ze figureert, staat een mooi citaat (zonder bron, dus ik heb het niet kunnen controleren): "I'd rather play a maid than be one."

Lees verder over See See Rider