Matty Groves
In het hoofdstuk over The House of the Rising Sun had ik het al even over een andere klassieker: Matty Groves. Ik kende het nummer, zij het niet overdreven goed, via Fairport Convention. Dat was een Engelse folkrockband die nu al meer dan veertig jaar bestaat, maar die zijn hoogtijdagen vierde tussen 1968 en 1971. Mijn toenmalige lief had het album Babbacombe Lee in huis en zette me zo op het spoor van meer folk. Van Fairport Convention heb ik nooit iets gekocht, maar de Incredible String Band (1966-1974 en 1999-2006) ging erin als zoete koek. En terecht, want vooral op het album Earthspan (1972) staan een aantal meesterwerkjes van deze psychedelic folk band .
Maar misschien komt mijn liefde voor dat album vooral voort uit het feit dat ik het album in mijn herinnering heb moeten bewaren en niet in de platenkast. Ik heb het namelijk weggegeven. Aan mijn broer, na zijn terugkeer van een jaar weggeweest waarin ons enige contact bestond uit ellenlange brieven die ik schreef op lange avonden, alleen en stoned op mijn kleine kamertje in het huis van mijn vader. Mijn broer stimuleerde dat schrijven door met een zekere regelmaat te melden dat hij die brieven voorlas aan zijn lotgenoten: een aantal dienstplichtige soldaten in Suriname dat weliswaar graag dat land bezocht, maar geen zin had daar dan ook de koloniaal uit te hangen. Waardoor ze dus vrij veel tijd in het cachot doorbrachten. Maar dat is een ander verhaal.
De Incredible String Band hoorde bij die periode, Fairport Convention ook. Voor veel anderen is Fairport Convention vooral een van de bands waarin Sandy Denny een hoofdrol speelde. De andere was Fotheringay, dat overigens maar een album uitbracht. Zonder iets aan haar talent af te willen doen, denk ik toch ook dat Sandy Denny een deel van haar cult-status te danken heeft aan haar vroege dood. Op haar 31e overleed ze na een val van een trap.
