Tatort: Boerne und Thiel

'Jij bent de enige met wie ik daarover kan praten," zei een collega onlangs tegen me, maar wie nu hoopt kennis te maken met de diepste zielenroerselen van een zijn pensioen naderende docent, die moet ik teleurstellen. Het taboe lijkende onderwerp is namelijk niet meer (maar zeker ook niet minder) dan de Duitse krimi-serie Tatort. De serie bestaat al erg lang (1970) en was gedurende een aantal jaren ook geliefd in Nederland. In de negentiger jaren en de beginjaren 2000 zonden resp. de Tros en de Avro afleveringen uit, maar om de een of andere onbegrijpelijke reden was Derrick hier populairder. De bekendste Tatort-Kommissar in Nederland was en is nog steeds wel Horst Schimanski (Götz George). In Duitsland worden 'Schimi' en zijn collega Thanner inmiddels naar de kroon gestoken door het duo Boerne en Thiel. Wat mij betreft terecht.

Schimanski

Niet dat ik niet van Schimanski hield. Natuurlijk wel. Hij liep ongeschoren en in oude legerjas rond door de donkere en meestal beregende straten van Duisburg in de Ruhrpott, een deprimerende en uitvergrote versie van de mijnstreek waaruit ikzelf ben ontsproten. Hij had problemen met gezag, moeite met grenzen en een voorkeur voor de sleezy part of town. De scenario's van veel van de iets latere Schimi-Tatorts werden geschreven door Chiem van Houweninge, die als ik het wel heb, ook de verschrikkelijke Nederlandse (en verschrikkelijk Nederlandse) serie Zeg 'ns AAA voor zijn rekening nam. Dat was het begin van het einde. Voor mij althans. Niet dat de scenario's slecht waren, maar om de een

of andere reden moest Van Houweninge ook zelf op het scherm verschijnen. Hij was dan vaak 'de komische noot' in een verder donker verhaal. Maar het werd dan van die Nederlandse humor, eigenlijk een beetje a la Rudi Carell. Voor Duitsers was dat misschien leuk, want die hadden de humor nog maar net uitgevonden. De humor op tv bedoel ik dan, met Johann mit dem kurzen Nachnamen en een paar flinke potten bier kon je altijd al onbetaalbare avonden doorbrengen. Kortom de Krimi en Schimanski in het bijzonder verwaterden voor mij. En voor het Nederlandse publiek. Op een gegeven moment namelijk werd er overgeschakeld naar allerlei engelstalige misdaadseries. Inspecteurs als Dalgliesh en Morse. En laten we wel wezen, die series waren ook best de moeite waard, al was zeker in de Amerikaanse varianten totaal geen en in de Engelse nauwelijks humor te vinden. Humor, zo scheen men overal te denken, speelt geen rol in een krimi. Ik bedoel maar, je kunt natuurlijk niet zeggen dat er op de Engelse tv geen humor te ontdekken valt, maar als er een moord moet worden opgelost, moet je daar blijkbaar bloedserieus bij blijven. Je hebt nu eenmaal verschillende genres. Soms werd er wel een cross over gemaakt en speelde bijvoorbeeld Rowan Atkinson de rol van detective of spion of zo, maar dan werd het meteen weer hilarisch.

Boerne und Thiel

En toen ontdekte ik (pas geleden, hoewel het al jaren bestaat) Tatort Münster met Axel Prahl en Jan Josef Liefers als Kriminalhauptkommissar Frank Thiel en Gerichtsmediziner Prof. Karl-Friedrich Boerne. Ik ontdekte die twee door een zoektocht naar een Berlijnse aflevering van Tatort met Meret Becker in de hoofdrol. Meret Becker is een Duitse artieste die prachtige muziekjes heeft opgenomen  en waarover ik her en der al iets geschreven heb. Ik vond een Berlijnse Tatort, maar dan met een andere Kommissar. Het was de laatste aflevering in die setting. Ik keek geboeid naar de aflevering, viel vrij vroeg in slaap bij de automatisch begonnen volgende youtube-hit met Tatort in de titel en werd weer wakker in een deel van Tatort Münster. Ik weet niet meer welke aflevering het was, maar ik heb nauwelijks nog geslapen die nacht. Het mooie aan deze serie is dat ze zich niks aantrekken van grenzen.







In elke aflevering komen lijken voor, het is een krimi tenslotte. Professor Karl-Friedrich Boerne (hij hecht waarde aan zijn titel) werpt daar zijn kennersblik op en komt tot spitsvondige conclusies onderwijl zijn assistente, de 1,32m kleine Alberich (eigenlijk Frau Silke Haller, gespeeld door ChrisTine Urspruch) kleinerend. Boerne gaat prat op zijn goede opleiding en zijn liefde voor kunst, cultuur en het goede leven. Zijn tegenspeler Frank Thiel is een fervent fan van de FC St. Pauli een voetbalclub uit de rosse buurt van Hamburg die het nooit ver heeft geschopt en het ook nooit ver zal schoppen. Als ringtone heeft hij verschillende versies van de Duitse klassieker "Auf der Reeperbahn nachts um halb eins" .