Tobacco Road

Zoals ik elders op deze site al schreef was het album Eric Burdon Declares War jarenlang mijn favoriete LP ooit. Omdat ik niet meer aan favoriete albums doe (er zijn te veel te goede albums om een dergelijke definitieve keuze nog te kunnen maken) is die opmerking tegelijkertijd waar en onmogelijk. 

Ook toen het nog mijn favoriet was, draaide ik het album soms tijdenlang niet, maar ik merkte wel dat ik het op bepaalde momenten in mijn leven afspeelde. Vooral  in overgangstijden posteerde ik me op de vloer, naast mijn stereoinstallatie, koptelefoon op (want meestal was dat midden in de nacht) en greep naar Declares War. Ik wist op die momenten niet dat er sprake was van een overgangssituatie en wat dat betreft, koos ik niet bewust voor Burdon. De paar keren dat ik dat wel deed, in de hoop me door het afspelen van net die muziek beter te gaan voelen, werkte het natuurlijk niet.

Als het werkte, merkte ik dat meteen bij de eerste piano-akkoorden van het openingsnummer The Vision Of Rassan. Ook nu, nu de laatste door Burdon & War begeleide overgang al zolang terug ligt, dat ik niet eens meer weet wat er toen eigenlijk aan de hand was, bezorgen die klanken me nog kippenvel.  Iets wat me verder alleen nog gebeurt met het begin van Dayna Kurtz' Paterson. Toch ga ik het niet hebben over 'The Vision of Rasan'. Deze pagina gaat over het tweede nummer van het album 'Tobacco Road'.

John Loudermilk

Tobacco Road komt uit de country-hoek. Dat is een hoek waarin ik heel lang niets te zoeken had. Wilde hebben. Ik vereenzelvigde country te veel met Hillbillies en Rednecks. Met de jonge Johnny Cash en June Carter. Kampvuur- en opgewarmdebonen-muziek. De oude Johnny Cash en vooral Dayna Kurtz hebben mij mijn mening over die stijl grondig doen herzien.

Tobacco Road is geschreven door John D. Loudermilk (geb. 1934). Als zanger heeft hij een aantal bescheiden hitjes gehad, maar als schrijver heeft hij veel bekende nummers op zijn naam staan. Zijn nummers zijn door heel grote namen opgenomen: Chet Atkins, Johnny Cash, The Everly Brothers, Marianne Faithfull.  Maar uiteraard ook door allerlei (vaak terecht) onbekende figuren.

Van die laatste categorie plaats ik er hier twee.

Het eerste heet 'Ebony Eyes' en kennen we van de Everly Brothers. Hieronder vind je de cover van het roemruchte Landgraaf Duo.

Met het volgende muziekje komen we dan al bij Tobacco Road terecht. Het wordt uitgevoerd door Dick Rivers & Les Chats Sauvages en het brengt mij meteen terug naar zaterdagavonden op campings in de Ardèche al was ik daar in het jaar van uitgifte (1964) nog nooit geweest. 

Dick Rivers is voorzover ik weet in Nederland nooit bekend geweest, we hadden waarschijnlijk al genoeg aan Johnny Halliday.

Dick Rivers - Tobacco Road 1965 - What d i say ( version long.mp3

Van diezelfde Dick Rivers wil ik ook een filmpje plaatsen. Gewoon omdat het leuk is.

Loudermilk schreef Tobacco Road in 1960. Bij het schrijven van de tekst werd hij waarschijnlijk geïnspireerd door de roman Tobacco Road (1932) van Erskine Caldwell een grotesk-realistisch verhaal over blanke sharecroppers in de staat Georgia tijdens de Grote Depressie.  Al doet de verteller in de tekst net datgene wat de hoofdpersoon in de roman niet doet: weggaan en op zoek gaan naar een baan, een redding van de ondergang.

Hieronder een live-opname uit 1984

In 1964 werd Tobacco Road zowaar een hit in de uitvoering van de Engelse band The Nashville Teens. Daarna werd het al snel opgenomen door allerlei grootheden. 

Lou Rawls maakte een mooie, Johnny en Edgar Winter, en Eric Burdon & The Animals. Die laatste zie je hieronder, live in 1967.

En een paar jaar later deed hij het nog eens over. Met, wat mij betreft, de mooiste uitvoering.Nu met War. (Live,1970)

Lees hier over

Mother Earth